#blogouchodzcach #dipisi #refugees #displacedpersons
Początki obecności Polaków w Berlinie sięgają XIX wieku. Berlin obok Drezna był jednym z najważniejszych niemieckich miast do którego emigrowali/przyjeżdżali Polacy. Szczególne zainteresowanie tym miastem przejawiali artyści, naukowcy oraz pracownicy sezonowi ze wszystkich zaborów. Berlin był również popularnym kierunkiem studiów,
Poszukując w sieci materiałów o dipisach trafiam także na filmy poświęcone tej tematyce. Po szpiegowskim kinie pt. „Orzeł i reszka” (zobacz tutaj) przyszedł czas na nieco inny gatunek i omówienie kolejnej polskiej produkcji z okresu PRLu. Tym razem mój wybór
Tym wpisem rozpoczynam kolejną serię poświęconą polskim dipisom/uchodźcom, którzy po zakończeniu II wojny światowej zdecydowali się pozostać na terenach okupowanych Niemiec i wstąpili w szeregi tworzących się Oddziałów Wartowniczych przy USArmy. Mam nadzieje, że kolejna tego typu tura poświęcona tej
Do skreślenia poniższego wpisu skłoniła mnie problematyka nad którą pracowałem w ostatnim czasie. Najkrócej pisząc dotyczyła ona obecności 1 Dywizji Pancernej na terenie Emslandu. Przy okazji studiując różnego rodzaju literaturę dostrzegłem, że na moim blogu brakuje wpisu o powojennych losach niemieckiego
O polskich dipisach (ang. displaced persons, potocznie „dipisi”) napisano już wiele książek i opracowań. Wypadu tu wspomnieć choćby o pracach prof. prof. Czesława Brzozy, Leona Dyczewskiego, Wiesława Hładkiewicza, Grzegorza Janusza, Stefana Limana, Czesława Łuczaka, Krzysztofa Ruchniewicza, Jana Rydla, Janusza Wróbla
Literatura (wybór): 1956. Polska emigracja a kraj. Antologia źródeł, pod red. Marian Drozdowski, Warszawa 1998. Adamczewski Grzegorz, Radio Wolna Europa w okresach politycznych przełomów, Wrocław 2011. Aleksik Józef, Polska Misja Katolicka w Niemczech [w:] Ze studiów nad polskim dziedzictwem w
Najnowsze komentarze